اتوبوس قرمز بمرانی ها با دودو اسکاچی به برج آزادی رسید
ریتم نو : گروه موسیقی بمرانی در روزهای پنجم و ششم شهریورماه در برج آزادی بر روی صحنه رفت تا بار دیگر با هواداران خود دیداری تازه کند و آخرین اجرای تابستانی خود را به اجرا دربیاورد.
البته طراحی دکور این اجرا نیز همانند اجرای گذشته گروه بمرانی بود و هیچ تغییری در ظاهر آن وجود نداشت و برای کسانی که پیش‌ازاین هم در کنسرت بمرانی ها حضور داشتند هیچ تازگی نداشت.
با آمدن اعضای گروه موسیقی بمرانی، بهزاد عمرانی(خواننده) گروه با یک بلندگو به روی استیج آمد و با همان بلندگو ضمن خوش‌آمد گویی بسیار گرم و صمیمی با حضار به اجرای اولین قطعه پرداخت.
قطعات یکی پس از دیگری اجرا می‌شد تا به قطعه‌ی «ژلوفن و چایی» رسید و بمرانی شروع به خواندن کرد؛ "آرام‌آرام هیچ میشوم لام تاکام هیچ صدایی / نیستیو منو سیگارو ژلوفن و چایی ..." به پایان این قطعه که رسید گیتارش را زمین گذاشت و بی‌هیچ مقدمه‌ای نوازندگان گروه شروع به نواختن قطعه بعدی «روزای خوب کودکی» کردند که در اواسط آن نوازنده «سازدهنی» شروع به تک‌نوازی کرد و پس از چند ثانیه دیگر نوازندگان وی را همراهی کردند.
پس از اجرای این قطعه بهزاد عمرانی به انتشار آلبوم «اتوبوس قرمز» با ژانری کودکانه و درعین‌حال سفارشی در سال گذشته اشاره کرد و گفت : « ما به خاطر سفارشی بودن کار اجازه‌ی اجرای یک قطعه از این آلبوم را در اجراهایمان گرفتیم و حالا می‌خواهیم آن را اجرا کنیم.» بابیان این صحبت‌ها از سوی عمرانی، کودکی در سالن با صدای بلند گفت که هرروز در مهدکودکشان آهنگ‌های این آلبوم را گوش می‌دهد، هنوز جمله‌ی کودک تمام نشده بود که قطعه « دودو اسکاچی » نواخته شد که حضار این آهنگ کودکانه را همخوانی می‌کردند تا جایی که با شمارش نوازنده درامز ریتم خواندن و نواختن تند و تندتر شد و تمام سالن را به وجد آورد.
این قطعه اجرا شد و جوانی با تابلوی شماره "یازده" بر روی استیج قدم گذاشت و در کنار عمرانی قرار گرفت و پس از صحبت‌های مردم و اشاره به اجرا نشدن یازده قطعه وی در تابلوهایش عدد هفت را پیدا و بالای سر گرفت، این یعنی اجرای هفت قطعه گذشته بود و بمرانی ها قرار بود هشتیم قطعه‌ی خود را به اجرا دربیاورند.
«پیاده روی» هشتمین قطعه اجرایی بود که حضار در قسمت " خیلی سخته " گروه بمرانی را همراهی می‌کردند و با تک‌نوازی نوازنده ترمبون، مردم شروع به کف زدن با ریتم وی کردند.
با اجرای هشتمین قطعه بمرانی گفت که قسمت اول اجرا را راحت گرفته و در بین صحبت‌هایش، بازیگر اجرا دوباره به صحنه آمد و تابلوهای مختلفی از جمعه "کشیدن سیگار آزاد"، حمیدی تولدت مبارک را بالای سر گرفت و تابلوی آخری خبر از تولد یکی از دوستان گروه بمرانی را داشت و حضار این جمله را با ریتم شروع به تکرار کردن و تولد حمیدی را تبریک گفتند.
ساز آکاردئون آغازگر قطعه «جوزی» و پایان پارت اول این اجرا بود در اواخر این قطعه با نواخته شدن ساز درامز اجرا ریتمی تند و پرهیجان به خود گرفت و با ترک بهزاد عمرانی، نوازندگان به اجرای تک‌نوازی پرداخته و با آمد پسربچه‌ای بر روی صحنه و بالا گرفتن تابلوی "آنتراک"، قسمت اول این اجرا به پایان رسید.
پس از گذشت دقایقی، آنتراک به پایان رسید و همه سر جای خود نشستند هنوز پرده‌ها کنار نرفته بود که صدای نواختن سازها بلند شد و همراه با صدای ساز مردم شروع به کف زدن کردند و البته پس از گذشت لحظاتی صدای کف زدن‌ها کمتر شد و همه منتظر ماندند پرده‌ها کنار رود تا بمرانی‌ها خودی نشان دهند و این اتفاق افتاد اما هیچ‌کدام سر جای خود نبودند و خواننده، سازدهنی می‌زد و گیتاریست می‌خواند و... ابتدای آهنگ «کی چراغرو خاموش میکنه؟» این‌گونه آغاز شد و به‌یک‌باره بمرانی‌ها با این‌طرف و آن‌طرف رفتند و هرکدام سر جای خود قرار گرفتند و بازیگر اجرا دوباره با تابلوی " هو هو " آمد و حضار در قسمت‌هایی که تابلو بالای سر وی می‌رفت با شادی "هو هو " می‌گفتند و نوازندگان در قسمتی هرکدام چندثانیه‌ای را به تک‌نوازی می‌پرداختند.
برای اجرای قطعه‌ی «چرا میری؟» بمرانی‌ها یک دوئل در نظر گرفتند که بهزاد عمرانی و مانی مزکی هر دو بر سر جای خواننده دوئل می‌کردند و بهزاد می‌خواند و مانی هولش می‌داد و سازدهنی می‌زد و بلعکس این دوئل به یک بازی شیرین برای حاضرین تبدیل‌شده بود و با چشم‌هایشان فقط آن دو را نگاه می‌کردند تا هردو دست از دوئل برداشتند و شروع کردند به کف زدن و مردم نیز آن‌ها را همراهی کردند البته اینجا پایان قطعه نبود و بهزاد عمرانی با حرکتی زودتر از مانی توانست دوباره در جایگاه خود قرار گیرد و قسمت انتهای آهنگ را بخواند.
قطعه «ایشالا» درحالی‌که عمرانی سازش را کوک می‌کرد، با نواخته شدن ساز آکاردئون آغاز شد و با خاموش شدن چراغ‌ها به اتمام رسید. «بندر تهران » دیگر قطعه اجرایی بود و با خارج شدن اعضای گروه بمرانی، «ماکان اشگواری» خواننده مهمان به روی صحنه آمد و با بهزاد عمرانی قطعه «باد و اتوبان » را به اجرا درآورد.
به‌محض خروج اشگواری، اعضای بمرانی دوباره بر روی استیج حاضر قطعه بعدی را اجرا کردند و بهزاد عمرانی اعلام کرد که برای اجرای قطعه «جبر و احتمال» نوازنده‌ای مهمان در بین حضار دارد و از بین جمعیت "هانی" را صدا کرد تا با حرکت دست بهزاد عمرانی بر روی سنج درامز بنوازد. پس از اتمام این قطعه بهزاد عمرانی به اجرای قطعه پایانی اشاره کرد و از حضار خواست تا کم‌کاری‌هایشان را جبران کنند و قطعه «سیرک» به اجرا درآمد و بازیگر اجرا در پایان این قطعه دوباره بر روی استیج آمد و تابلوی " دوباره" را بالای سر گرفت و حضار با وی همراه شدند و از بمرانی ها خواستند تا قطعه‌ای دیگر اجرا کنند و بمرانی ها به‌سرعت پشت سازهای خود قرار گرفتند و قطعه «کی چراغرو خاموش میکنه؟ » را اجرا کردند که بازهم با بالا آمدن تابلوی بازیگر اجرا در میانه‌های قطعه همه یک‌صدا "هو هو" می‌گفتند. پس از اجرای این قطعه بمرانی ها با ادای احترام سالن را ترک کردند.
بهزاد عمرانی (خواننده و گیتار)، مانی مزکی (سازدهنی و ترمبون)، جهانیار قربانی (گیتار الکتریک و یوکوله له)، آرش عمرانی (کیبورد و آکاردئون)، کیارش عمرانی (گیتار باس و بانجو)، آبتین یغمائیان (درامز) اعضای تشکیل‌دهنده گروه بمرانی بودند و سردار سرمست به‌عنوان نوازنده مهمان آن‌ها را در چند قطعه همراهی می‌کرد.
در ادامه برای مشاهده عکس‌های « دنیا گردینی » کلیک نمایید.
منبع : ریتم نو
نویسنده : مریم رفائی
