+
پیروز ارجمند : سفارشی بودن، عوامل بازدارنده موسیقی است
+
لاری پور : در تلویزیون هم ممنوع هستم / خواستند معذرتخواهی کنم اما نمیدانم از چه چیزی!
+ شروع مجدد فعالیتهای ترانهسرای خانم پس از هشت سال
این نشست در قالب برنامه نشست ماه کانون ادبیات ایران ، بهعنوان نخستین برنامه از سلسله نشستهای آسیبشناسی ترانه و موسیقی کشور برگزار شد و در آن بهطور تخصصی و با حضور مهمانان و کارشناسان حوزهی ترانه و موسیقی ، به بررسی موضوع آسیبها و مشکلات ترانه امروز پرداخته شد.
ازجمله مباحثی که در این نشست مطرح شد ، میتوان به بررسی وضعیت ترانه در جامعه امروز ، دلیل تنزل یافتن سطح ترانهسرایی و ذائقه مردم ، رواج یافتن ترانههای مبتذل توسط خوانندگان و استقبال مخاطبان از آنها ، جایگاه ترانه فاخر و ملاکها برای دادن یا ندادن مجوز به یک ترانه یا خواننده اشاره کرد.
«حامد ابراهیم پور» و «علیرضا بهرامی» از شاعرین بنام ، نشست آسیبشناسی ترانهی امروز را مدیریت کردند.
علیرضا بندری ،
اهورا ایمان ،
نیلوفر لاری پور ،
سعید کریمی ،
پیروز ارجمند ،
علیرضا برنجی ،
پرویز بیگی ،
سالار عبدی ،
آرش افشار و
حمید اسماعیلزاده ازجمله مهمانان این نشست بودند.
برنامه با یک ساعت تأخیر آغاز شد و در ابتدا « علیرضا بهرامی » آغازکننده بخش اول برنامه بود و از اهورا ایمان بهعنوان اولین سخنران دعوت کرد تا آغازکننده برنامه باشد.
دومین سخنران برنامه دکتر پیروز ارجمند بود. ایشان در ابتدا سه شیوه اصلی در آهنگسازی را بیان کردند : «سه شیوه اصلی در آهنگسازی وجود دارد : 1- ملودی بر اساس شعر از پیش تعیینشده ساخته میشود 2- ملودی از آهنگ درونی شعر ساخته میشود 3 – ملودی از ریتم شعر ساخته میشود.»
وی همچنین بیان کرد : «همواره بین ترانهسرا و آهنگساز یک همدلی وجود دارد .»
ارجمند در بخشی از صحبتهای خود در مورد سفارشی بودن کارها صحبت کردند و اذعان داشتند : «یکی از عوامل بازدارنده پیشرفت موسیقی سفارشی بودن است و همین سفارشی بودن کارها باعث پسرفت کردن موسیقی کشور شده است.»
بعد از صحبتهای دکتر ارجمند ، نوبت به «علیرضا برنجی» شد که توضیحاتی را در مورد مشکلات ترانهی امروز را ارائه دهند.
با اتمام صحبتهای علیرضا برنجی ، یک استراحت چنددقیقهای از سوی علیرضا بهرامی داده شد و بعد از چند دقیقه استراحت بخش دوم برنامه با اجرای حامد ابراهیم پور آغاز شد و نیلوفر لاری پور اولین سخنران بخش دوم بودند.
اولین سؤال ابراهیم پور از لاری پور این بود که "دلیل ممنوع الکاری شما چه بود و آیا تأثیری هم بر روی شما داشته یا خیر و آیا امیدی هست که این مسئله برطرف شود یا خیر؟"
لاری پور هم در پاسخ به این سؤال بیان کرد : «من سالها است که ممنوع الکارم و دلیل آن را نیز میدانم که همه شما مطلع هستید و حتی در تلویزیون هم ممنوع بودم و من در برنامهای مثل رادیو هفت یکی دو سال کارکردم و اسمم در تیتراژ آن نبود و حتی اطلاع دادن که اسم این خانم بهعنوان نویسنده هم نباشد و بارها از من خواستند که نامهای بنویسم و معذرتخواهی کنم و من هم که نمیدانستم که واقعاً باید در مورد چه چیزی معذرتخواهی کنم ، آن نامه را ننوشتم و شاید تنها کسی باشم که با خوانندههای لسآنجلسی کار نکردم. منبعد از کار راز ناصر عبداللهی ، کار با آلبوم سعید مدرس را شروع کردم و از ارشاد تماس گرفتند که اسم شاعر را از آلبوم دربیاورید ! در ترانه عرضه بیشتر از تقاضا است. من تا اکنون دست 80 درصد از آهنگسازان ترانه دارم و وقتی دیدم که کارهای من پخش نشد ، تصمیم گرفتم که فعلاً ترانه نگویم .»
وی همچنین بیان کرد : «ترجیح میدهم که یک کارگاه کوچک با ده، پانزده نفر شاگرد داشته باشم و حتی اگر پنج نفر از آنها روزی ترانهسرا شوند ، به خودم ببالم و بگویم که اینها هنرجوهای من بودند. بنابراین ترجیح میدهم از این فضاها دور باشم و کار نخواهم کرد مگر اینکه یک اتفاق خوبی بیفتد. من دو سه بار بعدازاین هشت سال خواستم کارکنم اما این اتفاق نیفتاد و حالا قرار است که این اتفاق رخ دهد و "مانی رهنما" هنرمند صاحب سبک و صاحبهنر، کار را از من گرفت و ملودی ساخته و قرار بر تنظیم و پخش کار است و طبیعتاً اگر این اتفاق بی افتد خوشحال خواهم شد. من آدم خرافاتی نیستم اما واقعاً احساس کردم که ترانهی من را طلسم کردند و من تصمیم گرفتم که از این فضا دورباشم .»
در ادامه برنامه ، علیرضا بندری و سعید کریمی از سوی حامد ابراهیم پور دعوت شدند و به موضوع آسیبشناسی ترانه پرداختند.
به دلیل کمبود وقت قسمت دوم این برنامه به نشست ماه آینده موکول شد.
و در پایان برنامه هم کارشناسان و مهمانان برنامه عکسی به یادگار گرفتند و نشست این ماه به پایان رسید.
در ادامه بیننده چند سکانس از این نشست از نگاه دوربین «
دنیا گردینی » باشید.
منبع :
ریتم نو
نویسنده :
حمیدرضا پیرمحمدی