ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

ریتم نو: در ادامه‌ی اجرای گروه‌های تلفیقی، گروه «داماهی» در فرهنگسرای ارسباران روی صحنه رفت و اگرچه این برنامه با تاخیر شروع شد؛ اما اجرای این گروه و هیجانی که اعضای گروه و «رضا کولغانی» - خواننده‌- ایجاد کردند، چنان بالا بود که خستگی تاخیر برای مخاطبان از بین رفت.

به گزارش ریتم نو به نقل از روابط عمومی سی‌ویکمین جشنواره‌ موسیقی فجر ، اجرای گروه «داماهی» را می‌توان پرشورترین برنامه‌ی تلفیقی در اولین روز اجراهای موسیقی تلفیقی دانست، به خصوص آنکه «کولغانی» خود انرژی بسیاری به اجرا می‌داد. داماهی در این اجرا با سرپرستی «دارا دارایی» که خود گیتاربیس می‌نواخت و حضور «رضا کولغانی» به عنوان خواننده،‌ «حمزه یگانه» نوازنده پیانو، ‌کیبورد و بنجو،‌ «ابراهیم علوی» نوازنده گیتار و بربت و دو نوازنده مهمان،‌ «همایون نصیری» نوازنده سازهای کوبه‌ای و «آرش پژند مقدم» نوازنده درامز به روی صحنه رفت. قطعه‌ی اول با همراهی مردم با گفتن «داماهی» همراه بود. بعد از آن، «بمان» اجرا شد که تنظیمی متفاوت از قطعه‌ی اصلی داشت؛ فضاسازی این قطعه بیشتر از قطعات دیگر بود. ضمن آنکه همراهی مخاطبان در خواندن این قطعه هم ادامه پیدا کرد. «بمان» هم تنظیمی متفاوت از آنچه که در آلبوم شنیده شده است، داشت.

«محله‌ی خاموشان» یکی از پرطرفدارترین قطعات اجرا شده در کنسرت داماهی بود که با اکت‌های «رضا کولغانی» حال و هوایی متفاوت به خود گرفت. «گل‌بوته» بر اساس شعری از «ابراهیم منصفی» و در فضای آثار این موزیسین برجسته‌ی جنوبی اجرا شد که در بخشی از آن دونوازی سازهای کوبه‌ای – پرکاشن و درامز- انجام شد  و «دارا دارایی» و «رضا کولغانی» برای اینکه تمام تمرکز مخاطبان به اجرای این دو نوازنده باشد، گوشه‌ای ایستادند تا نوازندگان دونوازی خود را انجام دهند.

قطعه‌ی بعدی «ترنگ» بود که استفاده از ساز «بنجو» مشخصه‌ی آن بود که «حمزه یگانه» آن را نواخت. تم این قطعه نزدیک به موسیقی بلوچی بود و یگانه‌،‌ تک‌نوازی این ساز را نیز انجام داد؛ اما قطعه‌ی «مردن مردانه» غمگین‌ترین قطعه‌ی اجرا شده توسط «داماهی» بود. این اثر هم از شعرهای «ابراهیم منصفی» بود و داستان انسانی را روایت می‌کرد که در پیری به یک دو راهی رسیده است که یا زندگی بهتر را انتخاب کند یا مردن مردانه را. قطعه‌ی بعدی اجرا شده توسط داماهی ، «ترنگ» نام داشت که با شعری محلی و با یک ملودی بسیار شاد اجرا شد. قطعه‌ی «لنج و بیوه» هم که داستان بیوه‌زنانی را روایت می‌کند که خانواده‌هایشان را اداره می‌کنند، قطعه‌ی پایانی اجرای «داماهی» بود که با اکت‌های کولغانی حال و هوای ویژه‌ای به این اجرا داد.

منبع: ریتم نو