طبق گفتههای محسن کرامتی خواننده موسیقی سنتی ایران؛ استاد عبدالله دوامي، اگر نگوييم معتبرترين، بيشک از راويان معتبر رپرتوار (کارگان) موسيقي دستگاهي ايران بوده است. او از محضر سرچشمههاي رديف، يعني ميرزا عبدالله و آقا حسينقلي کسب فيض کرده بود و با بزرگان ديگري چون درويشخان، عارف قزويني، حسينخان اسماعيلزاده و چند تن ديگر نيز مأنوس بود. دوامي آواز را نزد علي خان نايب السلطنه، و تمبک نوازي را از حاجي خان ضرب فراگرفت. او به مدد حافظه ي فوق العاده و حُسنِ سليقه اي که داشت مجموعه اي قابل توجه از ملوديهاي قديمي را در قالب تصنيف ثبت و ضبط کرد و از خود به يادگار گذاشت. دوامي، روايتي آوازي از راست و پنجگاه را در قالب يک دستگاه آوازي به رپرتوار موسيقي دستگاهي اضافه کرد که پيش از او وجود نداشت. اجرايي که در مجموعهي حاضر ميشنويد از روي آوانگاري استاد فرامرز پايور و از کتاب رديف آوازي و تصنيف هاي قديمي به روايت استاد عبدالله دوامی (تهران: ماهور، 1375) خوانده شده است و منتهاي تلاشم را کردهام اين روايت را بي کم وکاست و دقيق اجرا کنم.»
منبع: ریتم نو