ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

به گزارش ریتم نو، محمدابراهيم عالمي درباره منظومه خوانی در این منطقه اظهار كرد: منطقه مازندران منظومه‌های متعددی دارد که دو منظومه «طالب و زهره» و «امیر و گوهر» از رایج‌ترین آن‌ها هستند.

قصه «طالب و زهره» این‌گونه است كه طالب در قرن 11 عاشق دخترعمویش زهره می‌شود و قصه‌ای ميان آن‌ها سر می‌گیرد. البته دوستان پژوهشگر می‌گویند که این «طالب» همان طالب شاعر است که از مازندران به هندوستان کوچ کرد. شعرهای منظومه «طالب و زهره» به «ستی‌النسا بیگم» خواهر طالب منتسب است.
وی افزود: منظومه «طالب و زهره» یا «طالبا» داستان گفت‌وگوهای عاشقانه میان طالب و زهره است که ریتم آن معمولاً دو چهارم و وزن اشعارش 11 هجایی است. این منظومه به‌طورمعمول به‌عنوان آواز امیری (امیر خوانی) خوانده می‌شود.

اين خواننده موسیقی مازندراني درباره منظومه «امیر و گوهر» نیز توضیح داد: منظومه «امیر و گوهر» یک منظومه عاشقانه درباره عشق میان امیر و گوهر است. اشعار این منظومه 12 هجایی است.

محمدابراهیم عالمی در توضیح آواز امیری (امیر خوانی) توضيح داد: آواز امیری بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین رپرتوار آواز موسیقی مازندران محسوب می‌شود. این آواز به لحاظ ساختاری دارای متر آواز است و محدوده صوتی آن از سه دانگ تجاوز نمی‌کند. مضامین اشعار آواز امیری، فلسفی، اخلاقی و گاهاً عاشقانه است.

او ادامه داد: اکثر اشعار امیری، دوبیتی هستند که با عبارت «امیرگته (امیر گفته)» شروع و در اکثر مواقع به‌صورت سؤال و جواب شعری آورده می‌شوند. شعرهای امیری را نخستین بار «برنهارد درن» روسی در دوره قاجار در قالب یک کتاب گردآوردی کرد.

عالمی درباره قدمت «امیر خوانی» بیان کرد: امیر پازورای شاعر مازندرانی عصر صفویه بوده است. بنابراین اشعار امیری به اواخر قرن 10 برمی‌گردد اما ازآنجایی‌که تاریخ مکتوبی برای این موضوع وجود ندارد، قدمت آواز امیری مشخص نیست. البته برخی از دوستان بر این باورند که شاید آواز امیری باعث ماندگار شدن شعر امیری شده و آواز امیری را خود امیر پازواری ساخته است.

این منظومه خوان درباره شرایط فعلی منظومه خوانی در مازندران گفت: در حال حاضر کنسرت مستقلی برگزار نمی‌شود که در آن صرفاً منظومه خوانی شود. معمولاً این‌طور است که در کنسرت‌ها در کنار بقیه قطعات، یک دوبیتی نیز از آواز امیری خوانده می‌شود. شعرهای امیری در قالب‌های دوبیتی هستند و این‌طور نیست که ممتد و سریالی باشند و نشود آن‌ها را در یک اجرا خواند.

وی افزود: استاد گرامی من زنده‌یاد محسن پور دو منظومه «طالب و زهره» و «امین و گوهر» را گردآوردی کرد و بر اساس ذهنیت خودش به شکل ممتد درآورد و اجرا کرد اما این دو منظومه در بین عوام به‌صورت دوبیتی شناخته‌شده هستند.

محمدابراهیم عالمی از سال 70 فعاليتش را در گروه «شواش» در محضر استاد احمد محسن پور آغاز كرد. از سال ٩٤ اين گروه به «شواش مقوم» تغيير نام داد و اجراهاي مختلفي را روي صحنه برد. اجرا در سی و دومین جشنواره موسیقی فجر هم یکی از اجراهای گروه «شواش مقوم» بود.

دهمین دوره جشنواره موسیقی نواحی ایران با محوریت منظومه خوانی از ششم تا نهم تیرماه ۱۳۹۶در کرمان برگزار خواهد شد.

انتهای پیام/