ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

تاریخ انتشار: ۱۰:۴۹ - ۱۸ تير ۱۳۹۴

عظیم روحانی : نوازندگی شغل محسوب نمی‌شود

شما درزمینهٔ آهنگسازی و تنظیم تابه‌حال فعالیتی داشتید؟
عظیم روحانی : نوازندگی شغل محسوب نمی‌شود عظیم روحانی : نوازندگی شغل محسوب نمی‌شود

ریتم نو : « عظیم روحانی » نوازنده، آهنگساز و تنظیم‌کننده، متولد 15 آذر 1362 و تحصیل‌کردهٔ رشتهٔ مهندسی عمران است. روحانی سابقه همکاری با « فریدون اسرایی » و « شهاب رمضان » را در کارنامه کاری خود دارد و مدتی است که فقط با ارکستر « محمد علیزاده » همکاری می‌کند.

بله ؛ برای تعدادی از خواننده‌های داخل کشور آهنگسازی و تنظیم کردم اما خواننده‌های مطرحی نبودند .

با گروه‌ آقایان « شهاب رمضان » و « فریدون اسرایی » نیز همکاری داشته‌ام که در حال حاضر به دلیل حجم کاری بالا فقط با گروه آقای علیزاده همکاری می‌کنم و فرصت همکاری با سایر گروه‌ها را ندارم .

شخصاً در مورد زمان انتشار آلبوم اطلاعات جامعی ندارم، اما قرار بر این بود انتشار آلبوم تا عید فطر صورت بگیرد، که با توجه به افزایش تعداد قطعات آلبوم و حساسیت آقای علیزاده برای ضبط قطعات گمان نمی‌کنم تا عید فطر این اتفاق صورت بگیرد و احتمال دارد که آلبوم در تابستان منتشر شود. از عوامل این آلبوم هم خیلی دقیق اطلاع ندارم اما اکثر قطعات را «میلاد ترابی» ساخته و «معین راهبر» نیز با یک قطعه در این آلبوم حضور دارد .

شخصاً قطعات "سرزنش" و "شهر باران" را بیشتر دوست دارم و در کنسرت‌ها کماکان قطعه "جز تو" با بیشترین استقبال از طرف هواداران مواجه می‌شود و قطعات "هوا تو کردم" و "شهر باران" هم در ژانر خودشان بی‌نظیرند و با توجه به تعداد دفعات بالایی که در کنسرت‌ها و تمرین‌ها اجرا کردیم هنوز برای خود اعضای گروه تازگی خاص خودش را دارد.

در سه قطعه گیتار آکوستیک نواختم و این آلبوم هم در مراحل آخر تولید قرار دارد و به‌زودی منتشر می‌شود.

اختلاف‌سلیقه و اختلاف‌نظر همیشه وجود دارد و با توجه به تعداد زیاد اعضای گروه آقای علیزاده وجود این اختلاف‌سلیقه و اختلاف‌نظر طبیعی است. اما رابطه بین اعضای گروه ایشان مثل رابطه اعضای یک خانواده است و علاقهٔ زیاد بین ما وجود دارد و به همکاری در کنار هم عادت کرده‌ایم و این همکاری بسیار لذت‌بخش است.

من با دوستانی که در خارج به‌صورت حرفه‌ای نوازندگی می‌کنند هم در ارتباط بودم. هم در داخل کشور و هم خارج از کشور معمولاً نوازندگان به جایگاهی که استحقاقش رادارند نمی‌رسند. به نظر من هنر مثل کالای لوکس می‌ماند و یا یک هنرمند آثارش با اقبال مواجه می‌شود و یا خیر. این گاهی اوقات به قدرت آن هنرمند بستگی ندارد برای مثال شاید قدرت نوازندگی خود من قبل از حضور در این گروه‌های موسیقی بیشتر بود اما با توجه به این‌که در حال حاضر تجربه استیج و اجرای زنده رادارم کار من با اقبال بیشتری مواجه شده و ازنظر مالی و جایگاه اجتماعی به‌مراتب بهتری رسیدم و تعداد نوازنده‌های ازاین‌دست هم زیاد است.
اما به‌هرحال این اتفاق تفاوتی ندارد که داخل کشور باشد یا خارج، نوازنده بیشترین زحمت را می‌کشد اما اگر ما موسیقی را مثل یک کارخانه در نظر بگیریم نوازنده‌ها در اولین سطح تولید این کارخانه هستند و در سطح‌های بالاتر به ترتیب تنظیم‌کننده و آهنگساز قرار دارند و خواننده درواقع برند آن کارخانه است و این‌یک اتفاق اجتناب‌ناپذیر است. نوازنده در خدمت ارکستر و ارکستر در خدمت خواننده است. به نظر من خواننده‌ای که مشهور می‌شود استحقاق برند شدن را دارد و من خواننده سالاری را اتفاق اشتباهی نمی‌دانم، کما اینکه وجود داشته که تمام افراد و عواملی که برای یک خواننده موفق کاری تولید کرده با خواننده دیگری همکاری کرده اما با اقبال مشابه مواجه نشده است و این قدرت و تأثیر خواننده‌ها را نشان می‌دهد.
به‌هرحال فکر می‌کنم نوازنده‌هایی که کار می‌کنند جایگاه بدی ندارند، شاید ایده آل نباشد اما فاصله زیادی با جایگاه ایده آل هم ندارند. باید خدمات بیشتری وجود داشته باشد و ارزش‌گذاری‌های بیشتری شود. اما یک مسئله‌ای که وجود دارد این است که نوازندگی شغل محسوب نمی‌شود و نمی‌توان به‌عنوان شغل ثابت نوازندگی را در نظر گرفت یعنی ما بیمه و یک سری خدمات اولیه دیگر را نداریم و دوران اوج و فرود وجود دارد و ما چند سالی پرکار هستیم و این ادامه‌دار نخواهد بود. البته اتفاقاتی خوبی در حال رخ دادن است و بیمه شدن نوازندگان هم امکان‌پذیر است اما من هنوز از بیمه استفاده نکردم و پیگیر هم نشدم و از بیمه‌های متفرقه استفاده می‌کنم. این در مورد خواننده هم این مسئله صادق است و فقط خواننده‌هایی که به شهرت می‌رسند با توجه به زمان اوجی که دارند می‌توانند روی درآمد این حرفه حساب کنند.

این مسئله نسبی است اگر نسبت به خواننده مقایسه کنیم قطعاً هزینه مناسبی به نوازنده پرداخت نمی‌شود، اما در کل نسبت به جامعه حتی نسبت به یک کارمند عالی‌رتبه یا عضو یک هیئت‌علمی هم گاهی درآمد بیشتری دارند. از این بابت شغل خوبی است اما دوران اوج و کسب این درآمد پنج یا حداکثر ده سال است و معمولاً نوازنده‌ها در همین چند سال سرمایه آغاز یک تجارت دیگر را فراهم می‌کنند، یا تأسیس استودیو یا تجارت‌های دیگر که در آینده به مشکلات مالی برنخورند.

این بستگی به فرد و استعداد و تلاش او دارد و اگر استعداد خوانندگی را دارا باشد چراکه نه؟ در کل فکر می‌کنم این‌یک مسئله شخصی است و در این زمینه نمی‌توان نظر شخصی داد.

تعیین اعضای یک گروه موسیقی پروسه متفاوتی دارد و حالت کارگزینی ندارد. بیشترین تأثیر را خود خواننده دارد و یا فرد مورد اعتماد خود خواننده گاهی مدیر برنامه گاهی تهیه‌کننده و گاهی یک نوازنده دیگر گروه در تعیین اعضای یک گروه موسیقی به خواننده کمک یا معرفی می‌کند.  تعیین اعضای یک گروه موسیقی که باید مثل اعضای یک خانواده باشند، جدا از قدرت نوازندگی، شخصیت و رفتار نوازنده نیز معیار مهمی است.

ممنون از شما و سایت «ریتم نو» که پیگیری می‌کنید و اخبار را بازتاب می‌دهید برای همه شما و متصدیان حوزهٔ موسیقی آرزوی موفقیت می‌کنم.

منبع : ریتم نو

نویسنده : حامد سلگی
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر:
تقویم هنری ادامه