مجید درخشانی به انتقاد از خواننده سالاری پرداخت
ریتم نو - گذر موسيقى مدت پنج سال است كه به کوشش خانم نگین زمرّدی باهدف آشنایی و ارتباط پیوسته با آهنگسازان معاصر، اساتید، پژوهشگران موسیقی و نیز ارتقاء سطح دانش هنرجویان موسیقی راه‌اندازی شده است.
ریتم نو - گذر موسيقى مدت پنج سال است كه به کوشش خانم نگین زمرّدی باهدف آشنایی و ارتباط پیوسته با آهنگسازان معاصر، اساتید، پژوهشگران موسیقی و نیز ارتقاء سطح دانش هنرجویان موسیقی راه‌اندازی شده است.
این گروه همچنين، پلی است برای ارتباط بیشتر با آهنگسازان و موسیقیدانان معاصر در ایران و خارج از کشور. پنجاه و چهارمین جلسه از سلسله جلسات «گذر موسیقی» که به‌صورت ماهيانه برگزار می‌شود، جمعه 1 مرداد 1395 با حضور استاد مجید درخشانی و رامین روشندل به‌عنوان کارشناس جلسه در شهر کتاب ابن‌سینا برگزار شد.
در بخش اول این جلسه، سه دوره زندگی هنری درخشانی موردبررسی قرار گرفت. در توضیح بخش اول درخشانی به مروری از خاطرات خود در کانون فرهنگی-هنری چاووش پرداخت. پس‌ازآن اشاره‌ای به دوره فعالیت خود در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کرد؛ دوره‌ای که او ابتدا به‌عنوان مربی نقاشی از طرف مسئول وقت آن دوره در کانون یعنی پرویز کلانتری، به شهرها و روستاهای دوردست جنوب می‌رفته و به کودکان موضوع‌های نقاشی می‌داده و پس‌ازآن به آموزش آن‌ها می‌پرداخته است. در همان دوره بود که کانون با وساطت کلانتری به او بااینکه کارمندی قراردادی (و نه رسمی) بوده، وامی بلاعوض به پاسداشت فعالیت آموزشی او در آنجا اهدا می‌کند و این‌چنین هزینه خرید یک تار یحیی برای او ممکن می‌شود.
در دوره دوم، درخشانی ابتدا به بررسی فعالیت‌های گروهی که در آلمان پایه‌گذاری کرده بود، پرداخت. اگرچه گروه «نوا» به گفته درخشانی بیش از هزار کنسرت در اروپا برگزار کرده بود، فعالیت‌های آن تنها منحصر به برگزاری کنسرت نمی‌شد و این گروه علاوه بر کلاس‌های ساز، با حمایت دولت آلمان با دعوت از اساتید آن موقع موسیقی که اغلب مقیم اروپا بودند (پرویز منصوری، رحمت‌الله بدیعی و حسین عمومی)، سعی در بالا بردن سطح علمی علاقه‌مندان می‌کرده است. پس از اشاره به تجربیات متفاوت با موسیقیدانان غیر ایرانی، درخشانی از عشق خود به ایران و ناراحتی‌اش در لحظه ترک ایران گفت و دلیل بازگشتش را ابتدا تمایل خود، و این بار دخترش برای زندگی در ایران عنوان کرد.
پس از بازگشت به ایران، مجید درخشانی با در نظر داشتن آرزوی همیشگی‌اش برای تشکیل یک گروه بزرگ متشکل از سازهای ایرانی، به تأسیس گروه خورشید پرداخت. همین گروه بود که نقش بسزایی در مطرح‌شدن نام بسیاری از خوانندگان امروز موسیقی ایران داشت. درخشانی در ادامه به انتقاد از فضای حاکم (خواننده سالاری و آن‌هم خواننده مردسالاری) بر موسیقی ایرانی پرداخت و با اشاره به اینکه حمایتی از جانب هیچ‌یک از نهادهایی که بر روی کاغذ وظیفه‌ای جز حمایت از موسیقی و موسیقیدانان ندارند، گفت امروز اگر جوان مستعد با قریحه‌ای، کاری برای ارائه داشته باشد، نهادی از او حمایت نخواهد کرد؛ حمایتی از جنس حمایت نهادی مانند کانون پرورش فکری که در جوانی از من کرد و بدان اشاره شد. هنرمند باید برای شنیده شدن کار خود با یکی از خوانندگان مطرح به توافق برسد و یا اینکه یکی از ناشران حوزه موسیقی، حاضر به انتشار کار او شود. در غیر این صورت اثر هنری او محکوم‌به شنیده نشدن است. درنتیجه دلیل اصلی آنکه که امروز بیشتر موسیقیدانان برای گذران زندگی به کار تدریس روی می‌آورند نیز همین است.
در پایان درخشانی یکی از کارهای منتشرشده خود را به شرکت‌کنندگان جلسه اهدا کرد و هدیه‌ای هم از طرف «گذر موسیقی» به‌رسم یادبود به استاد درخشانی اهدا شد.
در پایان، عوامل نشست گذر موسیقی از زحمات مسئولین محترم شهر کتاب ابن‌سینا (آقای میرزایی؛ مدیریت محترم شهر کتاب، آقایان طاهری و خسروی و همچنین سرکار خانم مریم مظفری) که با حمایت خود موجب برگزاری چنین جلساتی می‌شوند، تشکر کرد.
منبع: ریتم نو
