دایی نبی در شروع برنامه به حضار گفت: این اجرا، یک اجرای دلی است و
موسیقی ما بیشتر آرامشبخش است تا هیجانآور. طوری نباشد که ما اجرا کنیم و شما مستمع باشید. بروشور اجرا همراه با اشعار به دست شما رسیده و اگر دوست داشتید جاهایی با ما بهعنوان گروه کر همراهی کنید.
سپس قطعات "مستانه شو"، "غم عشقت"، "این دگر من نیستم"، "روز و شب"، "دیداری نو در اصفهان"، "طلب"، "زمستان، تنهایی" به ترتیب اجرا شدند و پسازآن نوبت به دو نوازی دف و تنبکِ
مهدی ملکی و
علیرضا مصدقی رسید که با پایان این اجرا حضار به وجد آمده و دقایقی را به تشویق پرداختند و علاوه بر آن خواننده گروه نیز بیان داشت "این چیزی است که حضرت مولانا را به وجد میآورد."
پس از اجرای قطعه "رو سر بنه به بالین" دایی نبی رو به حضار گفت این قطعه را من خیلی دوست میدارم و مطمئنم شما نیز آن را دوست دارید و سپس شروع به خواندن کرد:
گفتم کهای جان، خود، جان چه باشد؟
ای درد و درمان، درمان چه باشد؟
با اجرای این قطعه دوستداران موسیقی حاضر در سالن بهنوعی به وجد آمده بودند که علاوه بر همراهی گروه در حین اجرا توسط کف زدن، پسازآن نیز با درخواست مجدد این اثر، گروه را مجبور به اجرای دوباره این قطعه نمودند.
اجرای مجدد قطعه "آن" (اثر فوقالذکر) حسن ختام این اجرا بود که سپس محسن دایی نبی با خنده به حضار گفت: "پس شاد دوست دارید!"
منبع :
ریتم نو
نویسنده :
امین رجبی