وی همچنین در مورد کمکار بودنش نسبت به دیگر ترانهسراها بیان داشت: «من همیشه سعی کردم کمکار کنم اما کیفیت این کارها _حداقل برای خودم_راضیکننده باشند و همیشه این اعتقاد را داشتم که کار بد اما متفاوت از کار استاندارد اما تقلیدی بهتر است در همین راستا تمام تلاشم بر این است که امضای شخصی خودم را در آثارم انعکاس بدهم گرچه در بعضی کارهای سفارشی از این خواسته فاصله میگیرم.»
نیشابوری در ادامه در پاسخ به سؤال اینکه آیا قصد چاپ کردن کتاب یا برگزاری مجدد کارگاههایش را دارد افزود: «هیچوقت به چاپ کتاب درزمینهٔ ترانه فکر نمیکنم (چراکه دوست ندارم آثارم جلوی دیدگانم قیچی شوند) در حقیقت مایلم اگر کاری مینویسم بعدازاینکه اجرا شد مورد قضاوت قرار بگیرد راجع به برگزاری جلسه هم باید بگویم علاوه بر اینکه اعتراف میکنم جلسات خوبی داشتیم که خیلی به من انرژی میداد و از نگاه من این جلسات نوعی همکاری و پیشرفت در کنار هم بود باید بگویم نیشابوری در انزوا موفقتر بوده و همیشه در خلوت خودش پرکارتر شده است.»
وی همچنین در مورد ترانه «
رفت که رفت » که با قلم او و صدای «
رضا یزدانی » اجرا شد گفت: «قبل از این ترانه هم با یزدانی درزمینهٔ ترانه همکاری داشتم البته آشنایی ما به دورهای برمیگردد که او به من گیتار آموزش میداد؛ وقتی این ترانه را نوشتم احساس کردم با فضای کارهای یزدانی همخوانی دارد چراکه او خواندن عاشقانههای متفاوت را میپسندد پس این ترانه را برایش خواندم که با استقبال وی روبهرو شدم بدین ترتیب این همکاری شکل گرفت.»
نیشابوری در خصوص فضای حاکم بر ترانهی امروز نیز تصریح کرد: «شاهد فضای رقابتی خوبی هستیم که من به آیندهی آن امیدوارم چراکه ما به همه نوع ترانه نیازمندیم بهعنوان مثال آهنگی که در خلوت گوش میدهیم با آهنگ درجاهای دیگر متفاوت است. من روزهای خوبی را برای ترانه میبینم شاید دید مثبت من تا حدی به انرژی زیادم در این روزها نیز ربط داشته باشد.»
منبع : ریتم نو
نویسنده: فرزین پاک طینت