ریتم نو | سایت خبری - تحلیلی موسیقی ایران و جهان

پیروز ارجمند در گفتگو با خبرنگار وب سایت «ریتم نو» در خصوص ملاقات خود با حبیب محبیان گفت: زمان حضورم در وزارت ارشاد، دیدارهایی با حبیب داشتم البته نه به‌واسطه‌ی جایگاه سازمانی بلکه به جهت کتابی که در حوزه سیاسی اجتماعی موسیقی در حال نگارش آن بودم و چون ایشان شاهد و ناظر تحولات موسیقی پاپ بودند اطلاعاتی در بخش پژوهشی گرفتم. در حین همین دیدارها و طی صحبت‌هایی که باهم داشتیم ایشان هیچ‌گاه به‌طور رسمی تقاضایی برای اجرای کنسرت و انتشار آلبوم به دفتر موسیقی ندادند. برای من جالب بود که دلیل حضورشان در ایران چیست و تنها مسئله‌ای که متوجه آن شدم، عشق و علاقه حبیب به زندگی در ایران بود حتی اگر به قیمت عدم فعالیت تمام می‌شد.درواقع اصرار زیادی برای فعالیت رسمی در ایران نداشت و همین اقلیم، سرزمین و مردمش را دوست داشت و از زندگی در اینجا ابراز خوشحالی می‌کرد و دغدغه‌ای برای کار نداشت.

این موزیسین افزود:خیلی‌ها فکر می‌کردند حبیب آمده است که در ایران کار کند اما ایشان چنین تصوری در من ایجاد نکرد. ایشان زندگی در شمال ایران را خیلی دوست داشت و فکر می‌کرد زندگی ایده آل هنرمندی را دارد که به‌نوعی خودش را در موسیقی بازنشسته کرده است.

وی در مورد وعده‌های دولت قبل به حبیب، اظهار کرد: دوره‌ای که ایشان به ایران آمد، مدیران دولت قبل وعده‌هایی را علاوه بر زندگی در خصوص فعالیت در ایران داده بودند که بر اساس همان وعده‌های احساس می‌کرد امکان فعالیتش هم وجود دارد. البته خود حبیب پیگیر نبود اما طبق وعده‌ای آمده بود.

ارجمند با اشاره به پیشنهاد‌های زیاد به حبیب گفت: متأسفانه افراد زیادی با ایشان در تماس بودند و پیشنهاد انتشار آلبوم و برگزاری کنسرت می‌دادند که رقابت شدیدی را بین برخی از تهیه‌کنندگان ایجاد کرده بود حتی برخی رسانه‌ها نیز مرتب با ایشان تماس می‌گرفتند که این اتفاقات چندان خوشایند حبیب نبود البته به وجود چنین جریاناتی در آمریکا اشاره می‌کرد که در صنعت موسیقی خوانندگان لس‌آنجلسی هم چنین رقابت‌هایی وجود دارد و مختص به ایران نیست.

ارجمند که مدعی بود حبیب در این مدت با توجه به عدم شناخت جو موسیقی داخل کشور، پیشنهاد‌ها را با او در میان می‌گذاشته در خصوص این پیشنهاد‌ها اظهار کرد: اطلاعات غلطی به حبیب می‌دادند و بنده صحت آن‌ها را مشخص می‌کردم. افراد بسیاری سعی بر متقاعد کردن ایشان برای تولید آلبوم و برگزاری کنسرت داشتند  و درحالی‌که آلبومی آماده انتشار داشت؛ هیچ‌گاه در آن دوره برای صدور مجوز رجوع نکرد.

این موزیسین و آهنگساز در ادامه صحبت‌هایش در مورد شخصیت هنری حبیب گفت: نکته‌ی خیلی مثبتی در شخصیت هنری ایشان وجود داشت. در طی نزدیک به پنج دهه فعالیت خود همیشه به اصول اخلاقی در موسیقی‌اش وفادار بود و نجابت و ارزشی داشت که بسیار حائز اهمیت است. ایشان در دوره‌ای توانست خودش را در عرصه‌ی موسیقی سالم نگه دارد که جریان اطرافش سالم نبود. در انتخاب اشعار و ملودی‌هایی که می‌ساخت دقت می‌کرد و در بین هنرمندان چند دهه‌ی اخیر انسان موجهی محسوب می‌شد مثلاً تلاش می‌کرد ارزش‌های اجتماعی را در اشعارش بیاورد حتی در کتاب خودم که تحلیل اجتماعی است بخشی از کارهای ایشان را تحلیل کردم حتی جزو کسانی بود که در توجه به اصول اخلاقی جامعه نمره خوبی می‌گرفت.

وی ادامه داد: ایشان در مقایسه با هم‌دوره‌ای‌هایش در دهه‌ی 40 و 50 در ساخت موزیک ویدیو، حضور در جلسات و ساخت موسیقی وسواس داشت تا اصول را زیر پا نگذارد. به‌هرحال درگذشت ایشان که هنرمند ارزشمندی بود اتفاق خوبی برای موسیقی پاپ ایران نیست و شخصاً به‌عنوان موسیقیدان از درگذشت ایشان متأثر شدم.

ارجمند در مورد آلبوم حبیب نیز گفت: ایشان آلبومی را ضبط کرد و علاقه‌مند به فعالیت در ایران بود البته تا زمانی که مطمئن نمی‌شد کارش در دفتر موسیقی مجوز دریافت می‌کند و مشکلی برایش به وجود نخواهد آمد، اقدامی نمی‌کرد. چراکه ایشان شدیداً قانون‌مدار بود و قانون‌گریز نبود. به‌هرحال وقتی هنرمندان پا به سن می‌گذارند این محافظه‌کاری و حفظ شخصیت برایشان مهم می‌شود اولویت اول برای حبیب زندگی در ایران بود و علاقه به فعالیت نیز داشت اما مطمئن نبود.

این موزیسین در خصوص ارتباطش با حبیب نیز بیان کرد: به‌رسم عادتی که دارم و همیشه با هنرمندان در ارتباط هستم چند باری با ایشان به‌عنوان یک موزیسین در ارتباط بودم که بیشتر موسیقایی بود و جنبه کاری نداشت چون بنده سمتی نداشتم اما تقاضایی که می‌شد را با من درمیان می‌گذاشت و مشورت می‌گرفت.

وی همچنین در مورد موضع‌گیری خانه موسیقی نسبت به اعلام عدم تشییع پیکر این هنرمند از مقابل تالار وحدت گفت: قطعاً مدیران خانه موسیقی در تماس بودند و می‌دانستند که معاونت هنری با این موضوع موافقت نخواهند کرد کما اینکه چند ساعت قبل هم آقای طالبی اعلام کردند پیکر مرحوم حبیب از مقابل تالار وحدت تشییع نخواهند شد. بنده شک ندارم مدیران خانه موسیقی این موضوع را می‌دانستند که نتیجه‌ای ندارد اما به روال موضع‌گیری‌های صنفی که باید انجام شود خانه موسیقی نیز نسبت به این مسئله موضع‌گیری کرده است اما ما عادت کردیم که خانه موسیقی فقط موضع‌گیری کند و در عمل هیچ حرکتی نبینیم. در تمام این سال‌ها خانه موسیقی کانون آهنگسازان پاپ را راه‌اندازی نکرد ، درحالی‌که اقتصاد مهم موسیقی در این جریان است و جریان بسیار تأثیرگذاری است موسیقی پاپ در کشور و این بی‌اعتنایی به موسیقی پاپ و موسیقی محلی که هنوز کانونی به‌عنوان موسیقی محلی ندارد درواقع دو صنف بزرگ موسیقی پاپ و محلی هیچ جایی در خانه موسیقی ندارد و موضع‌گیری مدیران خانه موسیقی بیشتر شبیه نمایش است و اگر خیلی علاقه‌مند هستند این کانون‌ها را به‌طور رسمی تشکیل دهند. برای ما رفتار خانه موسیقی فرافکنانه است و مطمئن هستم آقای نوربخش و دوستانشان با وزارت ارشاد در ارتباط بودند و می‌دانستند مجوز صادر نمی‌شود.

ارجمند تصمیم‌گیری در مورد چنین مسائلی را در حوزه یک فرد ندانست و افزود: در این تصمیم‌گیری، معاونت هنری به‌تنهایی نقش نداشته است و بنده بعید می‌دانم پیکر حبیب از مقابل تالار وحدت تشییع شود.

این موزیسین نسبت به درگذشت حبیب محبیان گفت: هنرمندان با تولید و اجرا زنده هستند. در سال اول حضورم در دفتر موسیقی با پزشک مرتضی پاشایی صحبت کردم و ایشان معتقد بودند که چند ماه بیشتر در قید حیات نیست درصورتی‌که زنده‌یاد پاشایی با برگزاری کنسرت‌های زیاد بیشتر از یک سال دوام آورد و در ماه محرم که نتوانست کنسرت داشته باشد بیماری ایشان را زمین‌گیر کرد. هنرمند با اجرا و بودن کنار مردم زنده است. اگر همین حضور را بگیرند هنرمند را نابود می‌شود. اینکه چه اتفاقی در مورد حبیب و دیگرکسانی که علاقه به فعالیت دارند می‌افتد درنهایت تصمیم جمعی است. به نظر من موسیقی به‌طورکلی هیچ خطری ندارد و پیام صلح و دوستی و زیبایی دارد موسیقی نمی‌تواند پیام مرگ را در دلش داشته باشد اینکه بعضی‌ها این شائبه را در ذهن دیگران ایجاد می‌کنند که موسیقی هنر خطرناکی است را برنمی‌تابم. اگر هر دولت و هر جامعه‌ای بتواند به‌درستی از موسیقی استفاده کند قطعاً در سلامت آن جامعه تأثیرگذار خواهد بود. متأسفم که موسیقی در کشور ما مناسبتی دیده شده است و باید از تمام ظرفیت‌های موسیقی استفاده شود وقتی موزیسین نتواند اجرا کند طبیعتاً می‌میرد و موسیقی هم خواهد مرد.

وی در پایان در خصوص خانه‌نشینی هنرمندان بیان کرد: با خانه‌نشینی، هنرمندان خیلی زود دچار افسردگی و مشکلات می‌شوند این روزها سراغ خیلی از اساتید می‌روم و روحیه‌ی آن‌ها واقعاً بعد از خانه‌نشینی خراب است و پس از مدتی دچار افسردگی می‌شوند. حبیب هم از این قاعده مستثنی نبود. او هم دوست داشت دیده و کارش ارائه شود. حبیب همچون هنرمندان دیگر احساساتی بود و نیاز به دیده شدن داشت این را اگر بپذیرم یک عزم همگانی جمع می‌شود که شرایط بهتر برای حضور هنرمندان فراهم کنیم هنرمند جز احترام و دیده شدن چیز دیگر نمی‌خواهد.

منبع: ریتم نو

نویسنده: مریم رفایی