به گزارش
خبرنگار ریتم نو، عبدالجبار کاکایی، شاعر و عضو شورای شعر و ترانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معتقد است موسیقی پاپ روز که بهزعم بعضی، ضعیف و بیکیفیت هستند، باید به حیات خود ادامه دهد؛ ولی به شکلی دیگر.
این روزها قطعههایی از خوانندههای مختلف میشنویم که ترانهشان ازنظر محتوا بسیار ضعیف و پر اشکال است. تائید ترانه از طرف شورا، چه فرایندی دارد؟
این خوانندهها، سبک ترانههایشان طی سالها، چندان تغییر نکرده است که رسانهها روی آنها حساس شوند. یک مارکتی در بازار ایجادشده است و مسئول آن هم فقط شورای شعر نیست. شورای شعر در این ماجرا بیدفاع است. یک مجموعه از تشکلهای جدی، ازجمله مؤسسات و صداوسیما، همه در تلاشاند یک سبک موسیقی را جا بیندازند که در آن کلام هیچ اهمیتی ندارد. بعد همه میریزند سر شورای شعر که چرا مجوز میدهید؟
اما موضوع سؤال ما، محتوای این ترانههاست.
ترانه شعر نیست؛ ترانه هنر تلفیقی است. شما نمیتوانید متن را از موسیقی جدا کنید و بعد سؤال کنید که چرا مجوز دادهاید. اجراها، کنسرتها، سالن و تمام اینها، عوامل تولید این نوع موسیقی هستند که به آن عوامانه یا لالهزاری میگویند و همیشه هم داشتهایم. مسئله این است که نظام مراقبت فرهنگی وسواسیِ ما میخواهد خودش به تمام اینها مجوز بدهد و میگوید همه ترانهها باید از من مجوز بگیرند و در کتابخانه ملی ثبت شوند تا ثابت شود که داریم نظارت میکنیم. همین نظارت سادهلوحانه، موسیقی ما را به ابتذال کشیده است.
بالاخره متن این ترانهها از طرف شما تائید شده است یا خیر؟
متن ترانهها بهاجبار تائید میشوند. وقتی 99 درصد ترانهها سخیف است، نمیتوان جلوی کار شرکتها را گرفت.
میشود آنها را اصلاح کرد؛ قواعد شعری که مشخص هستند.
ترانهای که عیارش پایین است، با وسمه و سرمه، عیارش بالا نمیرود. این ترانهها، مبتذل به معنای پیشپاافتاده هستند و نباید به ارشاد بیایند و اگر بیایند، نمیتوان جلویشان را گرفت. چون این شرکتها میخواهند ارتزاق کنند. شما نمیتوانید نان مردم را ببرید و بگویید من به دنبال ترانه متعالی هستم.
پس این یک زنجیره است که حلقههایش به هم وصل است؟
بله. موضوع متن ترانهها مسئلهای مستقل نیست که بخواهد در شورای شعر حل شود. شما اگر بهجای ما بنشینید و ترکیب دیگری هم بیایند، چهکار میخواهند بکنند، وقتی 99 درصد آثار مبتذل است؟
چه باید کرد؟
به نظر من باید اجازه بدهند موسیقی مبتذل مسیرش را طی کند. به آن مجوز ندهند ولی جلوی انتشارش را هم نگیرند و بگذارند راه خودش را برود. بگذارند مجوز ارشاد ارزش پیدا کند تا هر کلام و هر موسیقی که مجوز ارشاد پای آن است، الگو شود. وقتی شأن شورای موسیقی را در حد دژبانی دم در پایین میآورند و میگویند دم در بایست و نگذار ترانه بیرون بیاید، نمیشود و ترانهها همه هجوم میآورند و تو هم مجبور هستی نگاه کنی. نیاز به سیاستگذاری جدید داریم؛ ازجمله نظارت بر کار شرکتها و بعد، گفتوگوی وزارت ارشاد با شرکتهای موسیقی. چرا این شرکتها که خودمان به آنها مجوز دادهایم، در برابر ارشاد و مردم پاسخگو نیستند؟
با این حساب، نه میشود به این ترانهها مجوز نداد و نه میتوان جلوی انتشارشان را گرفت!
بله. به شورا گفتهاند اینجا بایستید و سخت هم نگیرید تا کار مردم لنگ نشود. یک قافیهای را درست کنید و...
در آهنگ «دلم پریشونه» هوروش بند میشنویم: «چشامو تا کی گریه بلرزونه»؟ این به نظر شما جور درمیآید؟
اینها اصل را گذاشتهاند بر اینکه کلام بر موسیقی سوار بشود؛ یعنی آوای انسانی شنیده شود، وگرنه ازنظر معنا هیچکدام نمره قبولی نمیگیرند.
یا «میخوایم انقد جیغ بزنیم تا که برق بره» از ماکان بند
کارکرد این ترانه در عروسیهاست و نباید در کتابخانه ملی ثبت بشود. در عروسی نمیتوانید تصنیف «بهار دلکش» را اجرا کنید و باید همین ترانهها را بشنوید. مشکل ما این است که در موسیقی تولید انبوه شده و به سمت لالهزاری رفته است.
همه اعضای شورای شعر یک ترانه را باید تائید کنند یا رأیگیری میشود؟
بنا بر سه نفر است. یک کار از طرف سه نفر تائید شود، مجوز میگیرد. ترانهای که کلامش با موسیقی مطابق باشد و عیبهای فاحش ازنظر قافیه و جملهبندی نداشته باشد، تائید میشود. موضوع نظارت هم هست که مدیر مرکز موسیقی با کمک مشاورانش این کار را انجام میدهند و بر محتوای موسیقی نظارت دارند تا خلاف قوانین و مقررات مندرج در آییننامه شورای انقلاب فرهنگی نباشد. شورای ارزیابی هنری، عملاً ارزیابیاش را با حداقل استانداردها انجام میدهد.
بهتازگی ترانهای از شما به نام «دهه شصت» توسط حمید هیراد خوانده و ازاینجهت انتقاداتی به شما وارد شد که شعر دهه شصت را به یک دهه هفتادی دادهاید. نظرتان دراینباره چیست؟
این شعر 10 سال از تاریخ تولدش گذشته و در دو کتاب «در مجاورت جهان» و «تاوان کلمات» چاپشده است. حمید هیراد این ترانه را خیلی خوب اجرا کرد و من از موسیقیاش خوشم آمد. مگر سالار عقیلی که شعر حافظ را میخواند متولد قرن هشتم است؟ آقای هیراد حنجره و صدای خوبی دارد که جوانها پذیرفتهاند. من وظیفهام این بود که این شعر را به گوش مردم برسانم و هر صدایی که بتواند آن را به گوش مردم برساند، برای من قابلاحترام است.