به گزارش
ریتم نو، این فیلم در تلاش است وقایع حوزه موسیقی ایران در دهه اول انقلاب از ۲ زاویه دید دولت و مردم و تقابلها، تضادها و همراهیها تا رسیدن به فضای باز و ظهور دوباره موسیقی پاپ را به تصویر بکشد و در گفتگوهایی جذاب با بزرگان حوزه موسیقی و مدیر آنوقت آن زمان، پشت پردهها و حواشی آن سالهای پر اتفاق را کنکاش کرده است.
حسامالدین سراج، کیوان ساکت، نادر مرتضی پور، صادق آهنگران، رامین بهنا، محمد گلریز، مهرداد کاظمی، علی مرادخانی، ناصر فرهودی، جهانگیر زمانی، علی اکبر قاضیزاده، فروغ بهمن پور، نعمتالله گلزار، حبیبالله معلمی، همایون رحیمیان، محمد میرزمانی و جمشید عزیزخانی افرادی هستند که در این مستند ۹۲ دقیقهای از مسیری که موسیقی در ایران دهه شصت شمسی طی کرده است، میگویند.
علی مرادخانی مدیر مرکز موسیقی آن دوره (دهه ۶۰) درباره این مستند معتقد است: «به نظر من در هر جامعهای، هر واقعهای میتواند تأثیری بر موسیقی آن جامعه بگذارد. موسیقی به لحاظی عاطفیترین و احساسیترین بازخورد یک جامعه است؛ بنابراین یکی از مؤلفههای بررسی در هر جامعهای در هر نقطه از جهان، موسیقی است. شما میتوانید به مسائل اجتماعی و نگرشی مردم جامعه از این منظر ورود پیدا کنید. از سویی در آن زمان بنابراینکه ممکن بود نسبت به موسیقیهای پاپ، موضعی به وجود بیاید یک جریاناتی باهم تلفیق میشوند. فضای جدید با فضای قدیم متفاوت میشود و حالت ممزوجی از موسیقیهای مختلف را در خودش دارد. در بخشی از موسیقیها هم الگوها از کشورهایی گرفته شدند که قبلاً انقلاب کرده بودند. فضای سالهای اول انقلاب تا حدود سال 61-60 ادامه پیدا میکند تا اینکه آرامآرام حالت رسمیتر و دولتی پیدا میکند.»
کتایون جهانگیری (کارگردان این فیلم) درباره این اثر و سالهای زیادی که برای آنوقت و انرژی صرف شده، میگوید: «قطار مسیر ۶۰» سال ۹۱ ساخته شد و تحقیقات آن از سال ۸۷ آغازشده بود. طرح اولیه این فیلم پذیرفته شد اما به مرحله ساخت نرسید تا اینکه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برای ساخت آن موافقت کرد. البته تولید آن به دو بخش تبدیل شد و دو برهه را در برگرفت. بخش اول «فریاد شد آواز» بود و سپس «قطار مسیر ۶۰» ساخته شد. درنهایت این مستند سال ۹۲ آماده شد اما به دلیل تغییر تحولات مدیریتی فیلم در آرشیو باقی ماند و از آن زمان به بعد بهغیراز چند نمایش خصوصی، به اکران عمومی نرسید. این فیلم روایتگر اتفاقاتی در حوزه موسیقی است که در بستر ایران رخداده نه خارج از کشور. در آن دورهای که این فیلم ساخته شد هنوز اثری در این زمینه تولید نشده بود و خط قرمزهای زیادی وجود داشت و خوشبختانه مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی هیچ سانسوری برای این فیلم اعمال نکرد بااینحال برای مجوز گرفتن و پروانه نمایش در ارشاد قسمتهای کوچکی از آن سانسور شد اما بعد که با دولت اصلاحات همزمان شد، نمایش آن متوقف شد.»
او میافزاید: «سال ۹۴ این اثر در شورای هنر و تجربه پذیرفته شد اما باز هم در بخش گرفتن مجوز باقی ماند و شاید اگر «بزم رزم» اکران نمیشد، با نمایش این فیلم موافقت صورت نمیگرفت و به دلیل موضوعش پروانه نمایش به آن داده نمیشد. بااینحال قرار بود این اثر زودتر از «بزم رزم» نمایش داده شود اما این اتفاق نیفتاد. خوشحالم که اکنون بستر نمایش این فیلمها به وجود آمده است.»
این کارگردان معتقد است: «متأسفانه اکران این فیلم مهجور واقعشده و در تلاشیم که با همکاری رسانهها در روزهای آینده اتفاقات خوبی رقم بخورد.»